یا من اسمه دوا و ذکره شفا

خـدایا 

دوستانی دارم که روزگار فرصت دیدارشان را کمتر نصیبم میگرداند

 اما تو خود میدانی که یادشان در دلم جاوید است 

دوستانی که رسمشان معرفت کردارشان جلای روح

 و یادشان صفای دل است

 پس آنگاه که دست نیاز سوی تو بر می آورند 

پر کن دستانشان را 

از آنچه در مرام خدایی توست